A co tam pieniądze!

W Rudzie Ślaskiej wymyślono sposób na "omijanie" ustawy Prawo Zamówień Publicznych.
Wystarczy powołać spółkę z udziałem gminy lub bez tego udziału i kasę można niejako "pompować" do niej z różnych stron.
Przykładem może być Międzynarodowa Giełda Towarowa spółka z o.o. czy spółka Celowa Baseny Wodne.
O MGT napiszę w innym czasie a tymczasem skoro Rada Miasta W ilości 16 radnych za, 8 przeciwnych i 1 nieobecny poręczyła 230 mln.zł. kredytu dla w/w spółki to publikuję takie oto zapisy:

1. Dopuszczalność poręczenia długu jest uzależniona od podjęcia przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego uchwały o ustaleniu maksymalnej wysokości pożyczek i poręczeń udzielanych przez organ wykonawczy danej jednostki w roku budżetowym. Podstawę prawną takiej uchwały stanowi dla sejmiku województwa art. 18 pkt 19 lit.d) in fine ustawy o samorządzie województwa29 (dalej: u.s.w.), dla rady powiatu - art. 12 pkt 8 lit. d) in fine ustawy o samorządzie powiatowym30 (dalej: u.s.p.), a dla rady gminy - art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. i) ustawy o samorządzie gminnym31 (dalej: u.s.g.).

Jeżeli w danej jednostce nie ma uchwały o ustaleniu maksymalnej wysokości pożyczek i poręczeń udzielanych przez zarząd województwa lub powiatu bądź wójta (burmistrza, prezydenta miasta), to organ wykonawczy nie może udzielać poręczeń, podobnie jak wtedy, gdy łączna kwota pożyczek i poręczeń już udzielonych osiągnęła tę maksymalną wysokość ustaloną przez sejmik województwa czy radę gminy lub powiatu; organ stanowiący może ją jednak podwyższyć.

Organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego nie mają umocowania do podejmowania uchwał o udzieleniu poręczenia określonego długu imiennie oznaczonego podmiotu nawet wtedy, gdy nie została podjęta uchwała o ustaleniu maksymalnej wysokości pożyczek i poręczeń udzielanych przez organ wykonawczy w roku budżetowym ani też wówczas, gdy chodzi o poręczenie do kwoty wielokrotnie przewyższającej tę maksymalną wysokość ustaloną w uchwale rady gminy czy powiatu lub sejmiku województwa lub gdy chodzi o poręczenia wieloletnie. Nie istnieje bowiem w przepisach prawa powszechnie obowiązującego umocowanie do podejmowania przez organ stanowiący uchwał tej treści. Z powołanych wyżej przepisów ustrojowych dostatecznie jasno wynika podział kompetencji pomiędzy organy jednostek samorządu terytorialnego - organ stanowiący ustala górną granicę sumy poszczególnych poręczeń i pożyczek udzielanych w roku budżetowym przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) czy zarząd powiatu lub województwa, a w istocie przez jednostkę samorządu terytorialnego jako podmiot praw i obowiązków, natomiast organ wykonawczy "udziela" poręczeń, to znaczy podejmuje decyzję, komu udzielić poręczenia, jakiego długu, do jakiej wysokości i na jaki termin.

2. Poręczenia udzielane przez jednostki samorządu terytorialnego znajdują odzwierciedlenie w uchwałach budżetowych. Zgodnie z art. 86 ust. 1 zd. 2 ustawy z 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych32 (dalej: u.f.p.), łączna kwota poręczeń i gwarancji (już nie pożyczek i poręczeń, jak w powołanych wyżej przepisach ustaw ustrojowych) udzielanych przez jednostkę samorządu terytorialnego musi być określona w uchwale budżetowej. Może to nastąpić w dwojaki sposób: albo stosownie do art. 184 ust. 1 pkt 2 tiret czwarte ustawy o finansach publicznych, który stanowi, że uchwała budżetowa jednostki samorządu terytorialnego określa wydatki budżetu jednostki z wyodrębnieniem wydatków bieżących, w szczególności wydatków przypadających do spłaty w danym roku budżetowym, zgodnie z zawartą umową, z tytułu poręczeń i gwarancji udzielonych przez jednostkę samorządu terytorialnego, albo w rezerwie stosownie do art. 173 u.f.p. Z kolei z art. 169 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 u.f.p. wynika, że potencjalne spłaty kwot wynikających z udzielonych przez jednostki samorządu terytorialnego poręczeń oraz gwarancji wlicza się do obciążeń budżetu, które nie mogą przekroczyć łącznie progu 15% lub 12% planowanych na dany rok budżetowy dochodów jednostki samorządu terytorialnego33. Spełnienie tych wymagań podlega badaniu przez regionalne izby obrachunkowe.

Czyli inaczej prawo swoje a MY swoje?